Kadınlar Gittiklerinde...

Tüm insanlar gittiklerinde arkalarında boşluklar bırakırlar,
KADINLAR gittiklerinde arkalarında doldurulamaz büyük boşluklar bırakırlar.

Onlar bir gün gittiklerinde, peşlerinde yetim, öksüz kalan çok olur:
Evlerin halıları, perdeleri, kavanoz içindeki eski düğmeler,sandık diplerindeki kurdeleler...

Sabah karanlığında mutfaktan gelen tıkırtılar susar, yetim kalmıştır tabaklar.
Bir kadın gittiğinde; unutulur saksılar.Boynu büküktür güller, laleler
Balkon artık sessizdir, koridor kimsesiz. Bir kadın gittiğinde...

Bir kadın gittiğinde ne çok kişi gider aslında;
İyi bir isçi, bir temizlikçi, bir hasta bakıcı, bir bahçıvan, bir muhasebeci... , Bir asistan
Bir anne gider...Bir dost...Bir arkadaş... Bir sevgili...
Ne çok kişi yok olur bir kadın gittiğinde.

Hep böyle olur bir kadın gittiğinde; uyarılar, yakınmalar, dualar da yetim kalır.
Kapı esiğindeki ‘Dikkat et...’ duyulmaz, annesi gitmiştir ‘geç kalma.. ’nın,
Herkes boşluk bırakır giderken, Kadınlar ise doldurulmaz boşluklar bırakarak giderler.

Bir kadın gittiğinde gündüzler, baharlar da gitmiştir aslında.
Ve bir kadın gittiğinde pek çok yetim, öksüz bırakmıştır arkasında.

Kadınlar gününde giden kadın olmasın, Yetim öksüz kalmasın hiçbir şey …